Łuski wyrastają z zewnętrznej warstwy

Łuski wyrastają z zewnętrznej warstwy skóry, pokrytej powłoką śluzu, zmniejszającą tarcie i chroniącą ciało przed pasożytami. Prócz nadawania im opływowości, łuski chronią ciało przed uszkodzeniami o kamienie i przez drapieżniki.
Większość ryb posiada tzw. łuski elastyczne. Są one cienkie, rzeczywiście elastyczne, posiadające na powierzchni pierścienie podobne do odcisku palca. Wraz ze wzrostem ryby rośnie liczba pierścieni na łuskach, podobnie jak liczba słojów w pniu drzewa. Łuski plakoidalne spotykamy u rekinów i płaszczek. Mają one kształt płytek, pokrytych czasem szkliwem, z wystającym ząbkiem. W przypadku niektórych gatunków łuski uległy specyficznym modyfikacjom. U węgorzy (Anguilla) występują drobne, głęboko osadzone i niemal niewidoczne łuski, inne ryby, jak np. jesiotry, posiadają kilka rzędów dużych, płaskich i twardych tarczek kostnych. „Gołe sumiki" z Afryki (Mochokoidae) wcale nie posiadają łusek, za to ich skóra.

Barwy ciała ryby

Ryby jest cechą ułatwiającą rozpoznanie gatunku, a czasem płci. Barwa może być efektem odbicia światła lub pigmentu same łuski są niemal przezroczyste. Barwa przeważnie wiąże się z jej środowiskiem, trybem życia itp. ryby akwariowe żyjące w ciemnych lub mętnych wodach są ubarwione, dzięki czemu są widoczne dla partnera, a nawet go wabić. Inne ryby potrzebują kamuflażu. U niektórych słodkowodnych brzuch ma zabarwienie srebrne, co je, że ich ciało widziane z dołu zlewa się z powierzchnią Podobnie ciemnozielona lub czarna górna część ciała widziana zlewa się z kolorem podłoża powodując, że ryba nie jest . Niektóre ryby posuwają swój kamuflaż dalej, przystosowane do środowiska, w którym żyją. Paletki (Symphysodon sp.) posiadają paski, dzięki którym ich ciało zlewa się z trzcinami. Barwa wiąże się z obecnością odpadowego produktu przemiany perii, zwanego guaniną, odkładanego w skórze. Większość ryb He ciemnieć lub jaśnieć, a nawet zmieniać swoją barwę, lobnousfki (Nannostomus sp.) zmieniają swoje barwy zależnie 1 pory (dzień lub noc). Barwa ryby wskazywać może, czy jest głodna, podenerwowana, chora czy też przestraszona. U sam-m kolory stają się intensywniejsze w porze godowej. Często jaskrawe kolory ostrzegają drapieżniki, że ryba jest nca, czasami zaś drapieżniki (morskie) posiadają barwy i wzór swoich ofiar. Innym „oszustwem" jest czarna plama wyglądająca jak oko; może ona zmylić drapieżnika co do położenia ciała i ewentualnego kierunku ucieczki ofiary.

Kształt caiała ryby akwariowe

Kształt ciała wiąże się ze sposobem pływania ryby. Prędkość związana jest ze sposobem zdobywania pokarmu, unika drapieżników, wędrówkami lub utrzymywaniem się w prądzie wo
Niektóre ryby posiadają wydłużone ciało w kształcie torpedy co, zgodnie z prawami hydrodynamiki, ułatwia pływanie. Na u tych szybko poruszających się ryby akwariowe stanowi ogon.
Ryby, które nie muszą poruszać się szybko, mają kształt mniej wydłużone. Ryby o wysokich ciałach, bocznie spłaczonych, pływają bez trudności pomiędzy roślinami, natomiast gatunki o grubszych, cylindrycznych ciałach lepiej utrzymują w szybko płynących wodach.

Wygląd ryby akwariowe

Wtoku ewolucji ryby bardzo dokładnie przystosowały się do środowiska, w którym żyją, zarówno pod względem budowy, jak i zachowania się. W rezultacie są one znacznie bardziej wrażliwe na zmiany środowiska niż inne zwierzęta. Jest to jeden z powodów, dla których konieczne jest dokładne poznanie działania organizmu ryby oraz zrozumienie, dlaczego mogą one wyglądać tak różnie.

Kształt ciała ryby akwariowe świadczy o jej środowisku i trybie życia, np o szybkości pływania. Również prędkość wody w miejscu życia ryby znajduje odzwierciedlenie w jej kształcie.
Kształt pyska ryby mówi o sposobie i miejscu odżywiania się. Kolor ryby także może mieć znaczenie, może przyciągać partnerów lub stanowić kamuflaż, chroniący ją przed drapieżnikami.
Ryby, podobnie jak inne zwierzęta, obdarzone są zmysłami. Pomagają im one w przeżyciu, umożliwiając rozpoznawanie własnego środowiska lub terytorium, rozróżnianie innych ryb znajdowanie pokarmu. Rozmaite funkcje fizjologiczne ryb, jak oddychanie czy rozmnażanie, przystosowane są do życia w wodzie.

Nazwy gatunkowe ryb akwariowych

Nazwa łacińska ryby akwariowe składa się z dwóch, a czasem trzech członów. Pierwszy człon stanowi nazwę rodzajową. Drugi człon jest nazwą gatunku i zaczyna się zawsze z małej litery. Może to być łacińska wersja nazwiska odkrywcy gatunku - np. Corydoras rabauti i Corydoras natterei, pochodzą od odkrywców o nazwiskach Rabaut i Natterer. Nazwa gatunkowa może też być formą uczczenia kogoś: Corydoras davidsandsi jest np. poświęcone Dawidowi Sandsowi. Często nazwa gatunkowa odzwierciedla cechę charakterystyczną ryby, np. Corydoras trilineatus posiada trzy paski na ciele. W wielu przypadkach nazwa ta odzwierciedla pochodzenie geograficzne ryby.
W przypadku, gdy odmiana gatunku jest wystarczająco charakterystyczna dla stworzenia podgatunku, a za mało, aby utworzyć nowy gatunek, dodawany bywa trzeci człon nazwy. Klasyfikacja taka często jest nieustabilizowana, ryby bywają po kilka razy przeklasyfikowywane. Corydoras hastatus australe, podgatunek Corydoras hastatus, został np. ostatnio przeklasyfikowany do osobnego gatunku.

Ogromna liczba potocznych nazw ryb akwariowych

Młodzi akwaryści odkrywają wkrótce, że istnieje ogromna liczba potocznych nazw ryb. Często jeden gatunek ma kilka różnych nazw; czasami jedna nazwa używana jest w różnych krajach dla różnych gatunków. Nazwą jednolitą na całym świecie jest dla ryby jej nazwa łacińska, przeważnie pisana kursywą (pochyłymi literami). Nazwa łacińska jest najpewniejszą nazwą, jaką możemy zastosować do identyfikacji ryby. W wielu językach ryby akwariowe
nie posiadają nazw popularnych, zwłaszcza jeśli są rzadko spotykane.
W XVIII wieku biolog szwedzki Carl von Linne, znany bardziej jako Linnaeus (Linneusz), stworzył system klasyfikacji roślin i zwierząt, dając tym podstawy dzisiejszej systematyki. Linneusz utworzył system, w którym pojedynczy osobnik (holotyp), znajdujący się w jednym z muzeów narodowych, uzna¬wany jest jako standard całego gatunku. Ustalił zasadę tworzenia nazwy łacińskiej, stosowaną do dzisiaj, jakkolwiek była ona od tego czasu częściowo modyfikowana. Zasady klasyfikacji ustalane są obecnie przez międzynarodowy komitet. Ponieważ ustalone są różne sposoby klasyfikacji, zdarza się, że gatunek zaliczany bywa do różnych grup.

Są podstawy do twierdzenia

Są podstawy do twierdzenia, że pierwotnie na Ziemi istniał jeden superkontynent, o nazwie Pangea. W okresie pomiędzy 180 a 120 min lat p.n.e. Pangea zaczęła rozdzielać się tiodzić, proces ten zresztą trwa do dziś. W rezultacie kontynentów istniejące rodziny ryb podzieliły się i po długiego czasu zaadaptowały się do nowych nisz ekologicznych.
Ta pielęgnicowatych stanowi doskonały przykład, jak lej liczby gatunków wyróżniły się liczne nowe, mogące dać z rozmaitych typów środowisk i różnych rodzajów. Podobieństwa pomiędzy pielęgnicowatymi zamieszkujące różne jeziora Afryki i Ameryki Południowej są znaczne, że zanim lądy te rozdzieliły się, ryby żyły w tych wodach. Po rozejściu się lądów ryby akwariowe miały się w licznych kierunkach, w obrębie swoich nowych kontynentów.
Jak powstały kontynenty
Około 200 min lat temu na Ziemi istniał tylko jeden wielki ląd, o nazwie Pangea. Ląd ten podzielił się 180 min lat temu część północna, Laurazja, oderwała się od południowej, zwanej Gondwaną. Laurazja przemieszczała się na północ, a Gondwana na południe. Stopniowo, w miarę upływu milionów lat, każdy z tych kontynentów podzielił się, tworząc kilka nowych. Do dzisiaj kontynenty odsuwają się od siebie w mapie kilku centymetrów rocznie

W bagnach i głębszych wodach

360 mil lat temu w bagnach i głębszych wodach pływały irsze prymitywne ryby. Wśród nich były, również trzonopłetw ryby akwariowe które do niedawna uważano za wymarłe od 70 min lat. Że w 1939 roku, kustoszka East London Museum napisała British Museum z Afryki Południowej, że widziała złowioną miejscowych rybaków bardzo dużą, silnie utuszczoną rybę, o mięsistych płetwach i ogonie; rybę, jakiej nigdy przedtem nie widziała. Do listu załączyła próbki łusek, które zostały oznaczone jako należące do „dawno wymarłej" ryby trzonopłetwej. W wyniku badań stwierdzono, że gatunek ten od setek lat spotykany był w połowach rybaków z okolic Komorów, w pobliżu południowo - wschodniej Afryki rodzinnych w wyniku czego niezliczone gatunki wymarły, jednakże przeżyły, przystosowując się powoli do całkiem niekiedy środowiska. Niektóre z tych przystosowań były nie udane, że gatunki te żyją do dziś, miliony lat później, jak np. ze smoczkoustymi (Cyclostomata).

Czas geologiczny ryb

W komórkach żywych organizmów rosnących w morzu w pobliżu poziomu otaczającej wody. Oznacza to, że nie ma żadnych problemów z osmozy jak woda nie muszą być gromadzone i usuwane z organizmu. Ponieważ woda popłynął do postaci chmury, a następnie spadł w postaci deszczu na ziemię i wrócił do morza ", zabierając ze sobą" drogi rozpuszczonych soli mineralnych. Ponadto, w związku z chłodzenia ziemi jest część wody została złożona w formie lodu. W wyniku tych działań, poziom soli mineralnych w wodzie wzrasta. Wyższy poziom soli mineralnych w środowisku ryby akwariowe morskich spowodował ucieczkę wody na zewnątrz ciała, zmuszając ich do picia wody, aby uniknąć odwodnienia. Na odwrocie była sytuacja ryb zaczęli migrować na wodę i ich nerki musiały zostać opracowane w celu wyeliminowania wody dotarcie do rdzenia, w wyniku wyższego stężenia soli w ich ciała.

Ewolucja ryb

Bezpośrednich przodków ryb kostnych po powolnej ewolucji w erze paleozoiku i mezozoiku początku, są one zróżnicowane pod koniec ery mezozoicznej. Dziś ryb promieniopłetwymi Dwudyszne (niektóre z nich żyją do dziś) i trzonopłetwe. Dały one początek ziemi kręgowców, a przedstawiciel ryby akwariowe chalumnae Latimeria, złowionych w naszym wieku. Po milionach lat ewolucji ryb skolonizowana wodach śródlądowych. W tym okresie, geologicznych i zmian klimatycznych, a ruch kontynentów, wielu z nich odciąć.
Dostosowywanie się do zmieniających warunków morskich.
W czasie, kiedy nie było Pangea, za oryginalne Tethys Sea był niższy niż zasolenie morza dziś. Poziom soli mineralnych zawierających głównie chlorek.

Pochodzenie ryb akwariowych

Życia w niezliczonych formach, które znajdziemy dziś, rozpoczęła się w morzu około 4 miliardów lat temu. Ślady pierwszych organizmów kopalnych, jak wiemy, jego historia sięga około 3,5 miliarda lat, i zapewniają proste organizmy, składające się z łańcuchów nitkowatych komórek. Wczesnego rozwoju ryb nie jest zbyt obficie odzwierciedlenie w słynnej wykopalisk. Pierwsze ślady znajdują się w okresie kambru, około 500 mln lat temu - tych małży, trylobitów, a niektóre małże - ale do naprawdę dewońskich ryb. W tym okresie, pomiędzy 360 i 410 milion rok temu, były najbardziej popularnych ryb płyty akwaria (Placodermi).

Ryby a akwarium

Podczas trwających zmian setki milionów lat, ryb dostosowane do różnego rodzaju sposobów życia, żywienia i reprodukcji. Czasami znajdujemy ryb, które są niemal identyczne z gatunków znanych nam ze skamieniałości i życia w oceanach od milionów lat temu. W wielkiej różnorodności środowisk my ryb najróżniejszych kształtów ciała - dwustronnie wygrzbiecone i ścieśnione, szybownictwo łatwo pomiędzy trzcin i innych roślin, owalny kształt, co zwiększa ich stabilność w ruchu wody, lub płaski, oczy umieszczone na szczycie głowy , co ułatwia im maskowanie się w mulistym dnie. I są pewne zmiany związane z przewodu pokarmowego nawyków. Kształt ujścia ryby zazwyczaj odgadnąć, czy kanały na powierzchni, w toni wodnej lub na dnie. W celu ułatwienia poruszania się i utrzymania stabilności w różnych warunkach, w płetwy
ryby akwariowe rozwinęły się rozmaite kształty. W tym rozdziale nauczymy się jak ryba, czuje i reaguje na otoczenie, jak kolor i wzór są wykorzystywane przez zarówno kamuflaż lub w zalotach, jak rasa różnych gatunków.

Błędna gospodarka rybami

Często się zdarza, że środowiska wodne zostają niewłaściwie zagospodarowane. Zaburzenia występują przeważnie w wyniku wprowadzenia do stabilnych systemów nowych ryb, mających zwiększyć produkcję rybacką zbiorników. Praktyki takie mają miejsce szczególnie często we wschodniej Afryce, gdzie spowodowały już wyginięcie wielu gatunków ryb, podczas gdy inne są zagrożone. Dotyczy to np. Jeziora Wiktorii. 

Rola akwarystów w przyrodzie

Bywają często oskarżani o rabunkową eksploatację raf. W rzeczywistości produktywność raf jest tak wielka, ryb akwariowych ma na nie wpływ nieznaczny w porównaniu spustoszeniem czynionym przez ludzi na innych terenach, raf koralowej może utrzymać 40 ton ryb rocznie, więcej niż eksport ze Sri Lanki, jednego z największych na świecie ryb akwariowych. Rządy niektórych państw, m.in. r, traktują rafy koralowe jak cenne bogactwo i zachęcają do ich odwiedzania oraz rozwijają międzynarodowy rybami. Stworzono wiele rezerwatów morskich, gdzie ie ryb jest wzbronione i gdzie prowadzi się badania, aby , jaki poziom eksploatacji raf byłby całkowicie bezpieczny, doża część ryb akwarystyka ginęła w czasie transportu, ale sytuacja się poprawiła, od kiedy Międzynarodowy Związek Rybami Ozdobnymi nałożył embargo na handel gatunkami za zagrożone lub niezdolne do życia w niewoli, w akwariach „żywych skałek" przez wiele lat kontrowersje. Obecnie w wielu handel nimi jest zabroniony. Większość tych skał, przez organizmy morskie, była pozyskiwana z raf, o poważne zniszczenia. Hodowcy znaleźli jednak pomiędzy rafą a brzegiem umieszcza się odpowiednie kawałki skał, a po kilku latach wyjmuje, zasiedlone już przez żywe organizmy. Głównymi źródłami „żywych skałek" są Karaiby, Zatoka Meksykańska, wybrzeża Kaliforni i Indonezji.

Niebezpieczne tamy

Na rozlewiska i tereny zalewowe rzek tropikalnych wpływ fal także zapory i wielkie elektrownie wodne. Przegradzanie 1 tamami powoduje zmianę prędkości nurtu: rwące potoki i mogą tworzyć miejscami wielkie jeziora. Niektóre gatunku i przystosowane do życia w nurcie, o wyspecjalizowanym odżywiania się, które nie są w stanie zaadaptować się do żenionych warunków, ustępują z zespołu. Część ryby akwariowe może zol też wyparta na drodze konkurencji przez nowe gatunki, wprowadzone do zbiornika w celach rybackich. Zapora stanowi czę barierę nie do przebycia dla ryb wędrownych, które wchodzą rzek na tarło. W niektórych krajach znaleziono rozwiążą kompromisowe, łagodzące niekorzystne skutki przegradzania .

Zanieczyszczanie puszcz w tropikach

Poważny wpływ na środowiska wodne tropików, będące siedliskiem wielu ryb akwariowych, wywiera intensywny wyrąb lasów. 1/3 ich obszaru leży na terenie Brazylii, gdzie wycina się ogromne połacie puszczy w ramach krótkoterminowych i krótkowzroczni programów rolniczych, finansowanych przez budżet państwa wycięciu i wypaleniu przez kilka lat uprawia się ziemię, a zupełnego wyjałowienia gleby, a potem porzuca się ten teren nieużytek i przenosi uprawy na sąsiednie obszary. Wzrost dwutlenku węgla w atmosferze, przypisywany częściowo wypapuszczy tropikalnej, powoduje, jak się przypuszcza, globalne ocieplenie klimatu i zaburzenia atmosferyczne na całej kuli ryby akwariowe ziemskiej. Wyrąb lasów ma także bardzo silny wpływ na stosunki wo puszczy. W miejscach wylesionych powstają mianowicie n doliny powodziowe. Woda przepływająca przez tereny wyrębu wypłukuje z powierzchniowych warstw gleby substancje odżywi Na pewien czas warunki pokarmowe ryb poprawiają się, w końcu substancje te zostają bezpowrotnie stracone. W m rozwoju cywilizacji następował wzrost wydobycia rud metali 1 pozyskiwania drewna, co przyspieszyło erozję gleby na olbrzym obszarach. Ubocznym efektem rozwoju przemysłu jest spłukiwuje żyznej, powierzchniowej warstwy gleby do rzek, co prowadzi poważnych zaburzeń w środowiskach wodnych, łącznie z morski.

Wpływ człowieka na nature

Istnienie wielu gatunków ryb jest obecnie zagrożone. Przyczyną tego jest zwykle, niestety, działalność człowieka. Zniszczenie naturalnych siedlisk, zanieczyszczenie i wprowadzanie, w celach rybackich, obcych, konkurencyjnych gatunków stwarza poważne problemy dla życia wód. 

Zwrotnikowe tereny bagienne

Bagna, czyli obszary stale lub okresowo podtopione, występuj licznie w rejonach zwrotnikowych kuli ziemskiej (patrz: Moczar i rozlewiska powodziowe Afryki Zachodniej, s. 102). W porze suche ich powierzchnia może się kurczyć. Woda wówczas jałowieje i ja uboga w tlen. Żyjące na moczarach ryby musiały więc wykształci mechanizmy umożliwiające im przeżycie i rozród ryby akwariowe w tych trudnych warunkach. Niektóre z nich, np. afrykańskie ryby płucodyszne mogą spędzać lato w stanie odrętwienia, zagrzebane w mule na dni bagna, oddychając powietrzem atmosferycznym. Niektóre karpieńcowate natomiast giną w porze suchej, złożywszy jednak przedtem odporną na wysychanie ikrę. Jaja te pozostają w spoczynku, niekiedy całkiem suche, czekając na deszcz. Wylęganie następuje stopien wówczas, gdy miejsce, w którym zostały złożone, zaleje woda.

Jeziora stref zwrotnikowych afryki i ameryki południowej

Afrykańska Rift Valley zajmuje obszary leżące między dwoma uskokami skorupy ziemskiej, przebiegającymi wzdłuż wschodniej części kontynentu. Jeziora Alberta i Malawi znajdują się w pasie uskoku zachodniego, natomiast Turkana - wschodniego. Jezioro Wiktorii leży pomiędzy uskokami i jest płytsze od pozostałych. W zbiornikach tych dominują ryby z rodziny pielęgnicowatych
(Cichlidae), które przystosowały się do korzystania ze wszystkich możliwych źródeł pokarmu. W toku ewolucji wyodrębniło mnóstwo wyspecjalizowanych gatunków, w tym wiele. Większość tropikalnych jezior afrykańskich ma wodę twardą i zasadową, niezbyt odpowiednią dla żywych organizmów rybki (pata Skaliste jeziora Afryki wschodniej, s. 96). Jeziora Tanganik] i Niasa są bardzo głębokie i nigdy nie ulegają całkowiteraj wymieszaniu. Mimo to są one dość produktywne. Zbiorniki Ameryki Środkowej i Południowej (patrz Skalis: jeziora Ameryki Środkowej, s. 90) nie mogą poszczycić się takin bogactwem i różnorodnością ichtiofauny, jak jeziora afrykański

Jeziora strefy zwrotnikowej i umiarkowanej

Temperatura i ilość energii słonecznej dolatujące do jezior tropikalnych są o wiele wyższe, a zatem ich produktywność jest przeważnie także większa, niż jezior leżących strefy umiarkowanej. Zbiornikach rozlewisk Amazonki wskutek powodzi zachodzi dość częsta wymiana wody. Produktywność innych, zwłaszcza wielkich jezior okolic zwrotnikowych, cechują się małym przepływem, jest uzależniona od tempa obiegu materii, które jest najwyższe na płyciznach rzek. o tuż jeziorach tych, podobnie jak w morzu, masa wody rozwarstwia się na dwie strefy: górną, cieplejszą, o mniejszej gęstości, a zatem lżejszą, oraz gęstszą, dolną, która jest chłodniejsza. Woda obu tych warstw miesza się jedynie w niewielkim stopniu. Linia granic tych stref zwana jest termokliną. skutek rozwarstwie­nia związki biogenne, uwolnione w procesie rozkładu opadłych na dno szczątków organicznych, zostają  uwięzione w strefie przy dennej. Mogą one powrócić do obiegu jedynie po uniesieniu się na powierzchnię, np. mogą to ryby akwariowe zrobić podwodne prądy. Dużo płytkich jezior zwrotnikowych nie ma termokliny, ponieważ wody ich są stale mieszane przez wiatr, umożliwiając swobodny obieg substancji odżywczych. Jeziora te są ubogie w roślinność, a nie­liczne żyjące w nich ryby muszą zado­wolić się skąpym pożywieniem. Dogod­ne warunki panują w tych zbiornikach strefy umiarkowanej, których wody mieszane są sezonowo. Zimą różnica temperatury między górną a dolną warstwą zmniejsza się na tyle, że wiatry, deszcze i dopływy są w stanie wymieszać wodę. Powoduje to uwolnienie życiodajnych substancji z głębin i prowa­dzi do bujnych wiosennych zakwitów glonów na powierzchni zbiornika. Rozród większości ryb odbywa się właśnie wiosną, gdy wody obfitują w plankton będący pokarmem wylęgu i narybku.

Jeziora i bagnna ryby akwariowe

Pochodzenie jezior bywa różne. Mogą one powstawać w rozpadlinach skorupy ziemskiej lub w wyniku działalności lodowców. Pochodzenie jeziora, a także jego głębokość, rodzaj zasilającej je wody i warunki klimatyczne to czynniki decydujące o życiu zbiornika.
W przeciwieństwie do rzek, w których sieci zwierzęta mogą się swobodnie rozprzestrzeniać, jeziora bywają typem siedlisk izolowanych, zamieszkanych przez populacje ściśle wyspecjalizowanych gatunków ryby akwariowe .

Rzeki i potoki strefy umiarkowanej część 2

Rzeki właśnie tych stref umiarkowanych rzadko zachowują się w sposób tak „nieobliczalny" jak rzeki tropików. Dużo z tych rzek w górnym biegu płynie szybko i ze znacznym spadkiem rzeki, po skalistym dnie. Ryby i rośliny tych rzek środowisk wykształciły cechy zapobiegające porwaniu przez silny prąd rzeki. Z biegiem rzeki nurt staje się wolniejszy, a teren przez który płynie bardziej płaski. Dlatego że opady w strefie umiarkowanej są mniej intensywne niż w tropikach, a rzeki niosą mniej wody, ich łożyska kreowane są zwykle przez rzeźbę terenu. Nawet cieki okolic wyżynnych bardzie meandrują, niż żłobią podłoże. Te właśnie rzeki pozosta­wiają na swojej przebytej drodze osady mułu i unoszą w toni materię organiczną. Takie ryby akwariowe o bardzie wyrafinowanych wymaganiach tlenowych, jak np. pstrągi, występują w górnym biegu rzek, gdzie szybki przepływ przyczynia się do nasycenia wody tlenem. Ryby bardziej tolerancyjne, do których należą m.in. karpiowate, dominują w dolnym biegu rzek.

MEANDRUJĄCA RZEKA STREFY UMIARKOWANEJ Rzeka Nenana płynie przez iglaste lasy gór Alaski.

Rzeki i potoki strefy umiarkowanej

W rejonach o klimacie umiarkowanym, położonych między Zwrotnikiem Raka a Arktyką oraz między Zwrotnikiem Kozioroż­ca a Antarktyką, produktywność wód zmienia się w cyklu sezonowym. Ostre zimy i gorące lata mogą tworzyć powodzie i susze. Zmienność klimatu zwiększa się wraz ze wzrastaniem odległości od morza. Dzieje się tak ponieważ, wpływy oceaniczne znacznie złagadzają klimat. W strefie umiarkowanej wzrost roślin, zwany produkcją pierwotną, nie jest tak bujny, jak w tropikach. W każdym bądź razie życie wód tego terenów jest odpowiednio uboższe. Mieszkające tu ryby przystosowały się do sezonowych zmian warunków życia, tworząc mechanizmy sterujące aktywnością i reprodukcją w cyklu rocznym. Tak naprawdę, gdziekolwiek na kuli ziems­kiej istnieją zbiorniki ryby akwariowe wodne, żyjące w nich ryby w toku ewolucji przystosowują się do panujących w nich warunków oraz „uczą się" wykorzystywać dostępny pokarm.

Rozkładające się martwe liście zakwasiły i zabarwiły ciemno wodę małej jawajskiej rzeczki.

Rzeki zwrotnikowe Australii i Oceanii

Pomimo bardzo bliskiego położenia Azji, wody Australii i Oceanii zamieszkują je zupełnie inne gatunki ryb, np. tęczanki. Przczyną takiego zjawiska było bardzo wczesne oddzielenie się Australii i Nowej Gwinei od Gondwany. Jedynie trzy gatunki ryb australijskich są blisko spokrewnione z gatunkami ryb azjatyckimi. Pozostała zaś część ryby Australii oraz Papui-Nowej Gwinei wywała w początkowych morzach tego regionu i do dziś zachowały swe cech. Papua-Nowa Gwinea jest kolebką kilku szczególe interesujących i atrakcyjnych, z punktu widzenia akwarystyki gatunków ryby akwariowe . Na jej obszarze żyją dwie główne grupy ryb po jednej z każdej strony Wyżyny Centralnej, która jest dział wodny i ograniczył mieszanie się populacjom ryb. Wiele ryb żyjących! na południu, jak np. tęczanka mniejsza żyje także w północnej Australii. Ryby z północy natomiast, inny gatunek tęczanki, Melanotaenia affinis, nie występują gdzie, poza tym terenem. Wiele spośród ryb Papui-Now Gwinei odznacza się dużymi rozmiarami. Połowa gatunków osiąga ponad 30 cm długości. Mniejsze rodziny ryb zamieszkują przeważnie małe strumyki.

Górska rzeka Masyw Annapurny górujący nad nepalską doliną Beti, zasilanej przez topniejące śniegi

Rzeki tropikalnych terenów Azji

Zwrotnikowe tereny Azji szczególnie zamieszkane są w gatunki ryb, które pasują do hodowli w akwariach. Wśród nich wymienić można wiele karpiowatych. Mimo wielkiej różnorodności ga­tunków ryb, wszystkie one są dość równomiernie rozmieszczone na terenie całego połacią. Jest tak dlatego, że rzeki owych wysp, takich jak Sumatra i Borneo, oraz rzek Tajlandii i Indii przynależały kiedyś do tego samego system rzek. Rodzaje środowisk rzecznych w Azji są dość liczne ryby akwariowe i nieco zróżnicowane. W Indiach, na ten przykład, rzeki są krótkie i sezonowo wysychają. Na wschodzie kilka z tych rzek utworzyły rozlej delty, w których ryby maja schronienie w czasie suszy. Im rzeki, takie jak Brahmaputra i Ganges, zasilane są przez topnieją śniegi Himalajów, nie wysychają. Rzeki te często wylewają powodując poważnych problemów ludności Bangladesz. Jednym z głównych światowych eksporterów ryb akwariowy jest Malezja. Mnóstwo spośród danych ryb pochodzi ze zbiorników o ciemnej wodzie, zabarwionej przez związki żelaza i rozkładającą się materię organiczną, inne ryby zaś łowi się na pola ryżowych. Zastoiska wodne w południowo-wschodniej Azji. Strumienie leśne oraz rzeki bogate w inne, równie bardzo zróżnicowanych zespołów ryb.

Rzeki afryki zwrotnikowej

Wielki obszar Afryki podzielony jest pomiędzy cztery główne dorzecza: Zairu, Nigru, Nilu i Zambezi oraz całą sieć rzek dających dopływy wielkie jeziora, takie jak Jezioro Wiktorii i Tanganika. Rzeki puszczy tropikalnej dorzeczy Zairu są niezwykle żyzne. 80% zamieszkujących tu ryb, poza tym obszarem nie znajdują się nigdzie na świecie. Jednak potomkowie rodzin, do których one należą, rozprzestrzenili się mocno w przeszłości w sąsiednich dorzeczach. W górnym biegu Niger akwarystyka ryby znajduje się rzeką o wodzie bardzo mało żyznej i kwaśnej, a większość zamieszkujących tu ryb znajduje jedzenie przede wszystkim w rozlewiskach dolnego biegu.

Rybny skarbiec - Sieć afrykańskich wód śródlądowych jest przebogatym źródłem ryb akwariowych.

Jeziora na obszarze owych rozlewisk są bogate w roślinności i żyje w nich mnóstwo gatunków ryb. W Nilu zakres różnorodności siedlisk i sezonowych zmian warunków środowiskowych jest nieduży niż w rzekach Afryki Zachodniej. Jednakże wiele milionów lat temu Nil był złączony z dorzeczem Zairu, co zaowocowało rozprzestrzenieniem się wielu takich gatunków ryb, jak np. wielopłetwiec (Polypterus bichir) i prapłetwiec abisyriski (Protopterus aethiopicus). Dorzecze Zambezi położone jest na terenach wyżynnych. Woda jest tu dość chłodna, przeznaczona dla ryb karpiowatych. Dużo ga­tunków tych ryb dostało się tu z Azji w czasie, gdy 2 kontynenty były jeszcze połączone Skład gatunkowy ichtiofauny Zambezi jest całkiem inny niż w reszcie rzek afrykańskich. Głównie niektóre ryby przemieszczają się między dorzeczami Zambezi i Zairu w czasie, gdy rzeki wy­lewają, a ich wody spotykają się.

Tropikalne ameryki południowej

Amazonki jest największym dorzeczem zasilających ją rzek pokrywa niemal całą powierzchnię. Rzeki te można podzielić na trzy grupy. Z Andów o mętnej wodzie, pochodzącej głównie ze stopionych niosą. Niosą one dużo zawiesiny, która hamuje rozwój: żyjące w nich ryby odżywiają się przeważnie pokarmem z lądu. Z Gujany i Kolumbii płyną niegościnne rzeki humusowe, takie jak np. Rio Negro. Jest uboga w żywe organizmy, choć najmniej kwaśne są siedliskiem ryb, np. z rodzaju Apistogramma. grupy są czyste, również nieco kwaśne, lecz wodzie, w której rozwijają się rośliny wyższe ryby planktonożerne.

SPOTKANIE WÓD Błotnista Amazonka i mulista, czarna Rio Negro, zanim się zmieszają, płyną obok siebie wiele kilometrów wspólnym

Powodzie występują sezonowo w okresie i opadów w grudniu i styczniu, kiedy chmury się nad równikiem. Zależnie od warunków, powódź może trwać od trzech do jedenastu, a gromadząca się woda może utworzyć rozlewisko wierzchni 100000 km2. Wody powodziowe zawierają 1 rozkładającej się materii roślinnej, pochodzącej z dna . Po opadnięciu poziomu pozostałe ryby akwariowe strumienie i jeziorka one są właśnie taką „zanieczyszczoną" wodą. ma kwaśna i zawiera niewiele tlenu. Żyjące w rzekach ryby w czasie powodzi migrują lane tereny w poszukiwaniu dodatkowych źródeł Hnenia. Amazonka jest siedliskiem ryb odżywiających Hńonami i owocami drzewa kauczukowego, takich tiyba zwana przez tubylców „tambaąui" Colossoma tropomum. W okresie powodzi pokarmu tego jest pod Hdriem, natomiast w czasie suszy ryby głodują.

Amazonka występuje z brzegów, tysiące kilometrów lądu.

Rzeki tropikalnego lasu deszczowego

Na całej przestrzeni równikowej, tzn. pomiędzy zwrotnikami Raka i Koziorożca, pada rocznie około ponad deszczu. Rezultatem tych opadów są coroczne powodzie, a funkcjonowanie ekosystemów jest dość silnie zmienne w takim cyklu sezonowym. Wzdłuż owego równika ilość deszczu w ciągu roku jest równomierna, wyłączywszy marcowe i wrześniowe nasilenia. W miejscach położonych na północ i południe od równika jest natomiast znaczne zróżnicowanie oraz ryby akwariowe. Na terenach północnych dużo deszczu pada od maja do lipca, na południowych zaś od listopada do stycznia.
Puszcze tropikalne dorzeczy Amazonki i Zairu leżą sobie po obu stronach równika, co oznacza, że w wielu częściach tych lasów maksymalne opady i powodzie przypadają w różnym czasie. W dodatku obszary tych puszcz są tak bardzo ogromne, iż niemal zawsze w którejś ich części pada deszcz. Rzeki płynące przez te lasy mają więc bardzo szczególnie długo wysoki stan wód. Wzdłuż ich biegu znajdują się jeziora, bagna, wodospady i kata­rakty wszystkie z tych środowisk jest inne od pozostałych i zamiesz­kane przez odmienny, zdumiewająco różnorodne zespoły ryb.

Rzeki i potoki tropikalne

Cieki tropikalne od pozostałych wód płynących odróżnia przede wszystkim wysoka temperatura i niezmienny w ciągu roku dopływ energii słonecznej. Sprawia to, że w rejonach zwrotnikowych środowiska rzeczne i potokowe są względnie stabilne, co sprzyja ich wysokiej produktywności. Oraz wielkość zarybienia jaki i ryby akwariowe .

Rzeki I Potoki

Jakkolwiek rzeki i strumienie są nikłą częścią masy wszystkich ekosystemów wodnych, panujące w nich warunki życia są dużo mocniej zróżnicowane, niż warunki jakie są w jeziorach lub morzach. Wysokość, stopień nachylenia równika, temperatura wody, lokalne warunki geologiczne, roślinność, zasilanie wodą, a także zanie­czyszczenie antropogenne mają bardzo duży wpływ na życie zachodzące w sys­temach rzecznych i potokowych. Ta wielka różnorodność stawia nie lada wielkie zadanie przed akwarystami, chcącymi symulować te warunki w swoich akwariach domowych i ryby akwariowe.

Środowiska wód słodkowodnych

Pomimo iż jeziora i rzeki świata mają niewielki udział w zajmowanej masie wszystkich wód Ziemi, są oczywiście środowis­kiem życia ogromnej części ryby akwariowe . Wody cieplejsze są zazwyczaj bardziej obfitsze w ryby i ich pokarm, niż wody w strefach chłodniejszych. Jak można łatwo się domyśleć, występuje oczywiście w tych wodach też więcej gatunków. W samej tylko rzece Amazon­ce żyje ich ponad 300 gatunków, w rzece Zair prawie dorzeczu Missisipi 250. Porównując, w zimniejszych wodach Europy występują podobno nie więcej niż 192 gatunki ryb.