Łuski wyrastają z zewnętrznej warstwy skóry, pokrytej powłoką śluzu, zmniejszającą tarcie i chroniącą ciało przed pasożytami. Prócz nadawania im opływowości, łuski chronią ciało przed uszkodzeniami o kamienie i przez drapieżniki.
Większość ryb posiada tzw. łuski elastyczne. Są one cienkie, rzeczywiście elastyczne, posiadające na powierzchni pierścienie podobne do odcisku palca. Wraz ze wzrostem ryby rośnie liczba pierścieni na łuskach, podobnie jak liczba słojów w pniu drzewa. Łuski plakoidalne spotykamy u rekinów i płaszczek. Mają one kształt płytek, pokrytych czasem szkliwem, z wystającym ząbkiem. W przypadku niektórych gatunków łuski uległy specyficznym modyfikacjom. U węgorzy (Anguilla) występują drobne, głęboko osadzone i niemal niewidoczne łuski, inne ryby, jak np. jesiotry, posiadają kilka rzędów dużych, płaskich i twardych tarczek kostnych. „Gołe sumiki" z Afryki (Mochokoidae) wcale nie posiadają łusek, za to ich skóra.
Większość ryb posiada tzw. łuski elastyczne. Są one cienkie, rzeczywiście elastyczne, posiadające na powierzchni pierścienie podobne do odcisku palca. Wraz ze wzrostem ryby rośnie liczba pierścieni na łuskach, podobnie jak liczba słojów w pniu drzewa. Łuski plakoidalne spotykamy u rekinów i płaszczek. Mają one kształt płytek, pokrytych czasem szkliwem, z wystającym ząbkiem. W przypadku niektórych gatunków łuski uległy specyficznym modyfikacjom. U węgorzy (Anguilla) występują drobne, głęboko osadzone i niemal niewidoczne łuski, inne ryby, jak np. jesiotry, posiadają kilka rzędów dużych, płaskich i twardych tarczek kostnych. „Gołe sumiki" z Afryki (Mochokoidae) wcale nie posiadają łusek, za to ich skóra.
